2013م - 1444هـ


Hiç şüphe yok ki Allah Subhânehû ve Teâlâ ilim



ve hikmet sahibidir. Bu dünyada bizleri boş yere ya-

ratmamıştır. Zira şöyle buyurmaktadır:



“Sizi sadece boş yere yarattığımızı ve sizin haki-

katen huzurumuza geri getirilmeyeceğinizi mi sandı-

nız?” (Müminûn, 115)



Allah celle ve alâ, önünden de, ardından da bâtılın



gelemeyeceği aziz Kitabında beyan ettiği üzere muaz-

zam bir gaye için bizleri yaratmıştır:



“Ben, cinleri ve insanları, ancak Bana kulluk et-

sinler diye yarattım.” (Zâriyât, 56)



İbn Abbâs radıyallâhu anhuma, “Ancak/sadece Beni

tevhid etsinler (birlesinler) diye...” şeklinde tefsir

etmiştir.1

1 Taberî, Tefsir, 11/475’te tahric etmiştir. İbn Kesîr, Tefsîr,

4/303’de İbn Abbâs radıyallâhu anhumâ’dan rivayetle şu sözünü



zikretmiştir: ““Ben, cinleri ve insanları, ancak Bana kul-

luk etsinler diye yarattım.” “İstese de, istemese de kulluğu



kabullenmeleri için...” Beğavî, Tefsîr, 1/380’de yer aldığına



Peygamberler, tek bir söz üzerinde icma etmiş-

lerdir: “Ey kavmim! Allah’a kulluk edin, sizin O’ndan



başka ilahınız yoktur.” (A’râf, 59)

Kulluğun/ibadetin ne olduğunu bilir misiniz?



İbadet, Allah Teâlâ’yı tevhid etmek, yani dua, te-

vekkül, korku, ümit, sevgi, itaat, nezir/adak, kurban



ve diğer şeyleri sadece O’na mahsus kılmak demektir.

Başka bir taksimata göre de ibadet ikiye ayrılır:

1- Kalple tevhid.

2- Cevarihle (organlarla) tevhid.



Kalple tevhide; sevgi, korku, ümit, huşu, tevek-

kül ve haşyet girmektedir.



Organlarla tevhide ise dua, istiğâse (medet dile-

me), kurban, adak, yemin vb. girmektedir.



Allah Teâlâ, dua hakkında şöyle buyurmuştur:

“Mescidler şüphesiz Allah’ındır. O halde, Allah ile

birlikte kimseye yalvarmayın (ibâdet etmeyin)!”

(Cin, 18)

göre “Ancak Bana kulluk etsinler diye,” yani ancak Beni



tevhid etsinler diye...” denilmiştir. Sözün kime ait olduğu be-

lirtilmeden bu şekilde yer almıştır.







: Dosdoğru yol olan Sıratı Mustakîm’e, hakkı aramaya ve hakka tâbi olmaya samimi bir çağrıdır.Bu çağrı, Şia sarıklılarının kendilerine uyanlara empoze ettikleri fikirleri tartışmak için bir nefis muhasebesidir.